VEENENDAAL - Filmhuis
Veenendaal vertoont op zaterdag 23 november om 20.00 uur de film Hokwerda’s
kind. In deze film, losjes gebaseerd op het gelijknamige boek van Oek de Jong,
speelt verdrinkingsgevaar een belangrijke rol. Op zondag 24 november is om
14.30 uur Poison te zien. Dit is de filmische weergave van het veel geroemde
toneelstuk ‘Gif’ van de Nederlandse auteur Lot Vekemans. In beide films gaat
het om de complexiteit van de relatie tussen twee mensen die op de proef wordt
gesteld door ingrijpende gebeurtenissen. Het Filmhuis Veenendaal draait films
in gebouw Spectrum aan het Kees Stipplein. De voorstellingen zijn toegankelijk
voor zowel leden als niet-leden.
Als
jong meisje wilde Lin, Holkwerda’s kind, niets liever dan
wedstrijdzwemmer worden. Dus dook ze keer op keer in het open water van de
vrije natuur. Haar vader stond steevast aan de kant om haar uit het water te
hijsen, gooide haar vaak zelf in het water, tot het eens bijna misging. Als
dertiger heeft Lin, gespeeld door Sanne-Samina Hanssen, inmiddels een carrière
als Olympisch wedstrijdzwemmer achter de rug. Haar vader heeft ze sinds haar
tiende niet meer gezien. Door haar werk in een kledingzaak komt ze in contact
met de Vlaamse Henri (Kevin Janssens). Hij is een man die zijn brood verdient
als onderwaterlasser van schepen. Hij vraagt haar mee uit en dat is het begin
van een stormachtige affaire. Lin en Henri duiken hals over kop in een
intense liefdesrelatie. Ze genieten van hun relatie, maar trekken elkaar ook steeds
dieper naar beneden. Ze vergeten daarbij dat ook geliefden kunnen verdrinken.
Regisseur
Boudewijn Koole liet zich inspireren door het gelijknamige boek van schrijver
Oek de Jong. Eerder verfilmde hij de roman Nooit meer slapen, van Willem
Frederik Hermans (2016), met beelden van mistige toendra’s en maakte hij Verdwijnen
(2017) met desolate sneeuw- en ijslandschappen. Nu zijn het de koude
dreigende golven die de eenzaamheid en de nietigheid van de mens tegenover de
natuur verbeelden.
Poison vertelt
het verhaal van een man en een vrouw die elkaar jaren na hun scheiding weer
ontmoeten op een begraafplaats. Ze hebben elkaar tien jaar niet gezien, sinds
de dag dat Lucas (Tim Roth) ervandoor ging. Hij woont nu in Nederland, Edith
(Trine Dyrholm) bleef in Luxemburg, waar hun zoon begraven ligt. De aanleiding
voor hun ontmoeting is de herbegrafenis van hun kind, omdat er gif in de bodem
is aangetroffen. Tijdens de paar uur die ze samen doorbrengen blijkt hoe
ernstig het grote verlies van hun kind hun levens vergiftigd heeft. Wat volgt,
is een intensief, pijnlijk, maar ook eerlijk gesprek tussen twee mensen die
niets meer met elkaar delen behalve hun verdriet. De kracht van de film zit,
naast de goed geschreven dialogen, in de grote acteerprestaties van de
hoofdrolspelers. Uiteindelijk draait Poison om de vraag hoe om te
gaan met rouw. De een is in de tijd van het verlies blijven steken, de ander moest
vooruit en is gevlucht. Beide overlevingstactieken komen aan bod. Het knappe
van Poison is dat de film geen kant kiest en dat ook niet
verlangt van de kijker.
foto:
Hokwerda's Kind (foto: Triple P Entertainment)