VEENENDAAL - Filmhuis Veenendaal draait op zaterdag 25 januari om 20.00 uur Here, een film waarin de tijd niet normaal verstrijkt. Op zondag 26 januari om 14.30 is Small Things Like These te zien. Daarin heeft de hoofdpersoon veel tijd nodig om de link te leggen tussen het heden en zijn eigen verleden. Informatie over voorverkoop, toekomstige films en het lidmaatschap is te vinden op www.filmhuisveenendaal.nl. De voorstellingen zijn toegankelijk voor zowel leden als niet-leden van het Filmhuis.
Here
Regisseur Robert Zemeckis heeft met Here, wederom een grensverleggende film gemaakt. In Back to the Future speelde hij met chronologie. In Who Framed Roger Rabbit combineerde hij opnames met echte acteurs en overtuigende 2D-animatie. In Here gaat de regisseur nog een stap verder. De film gaat over de tijd zelf en hoe die alles verandert. De 2D-animatie is vervangen door verbluffende deep fake AI-beelden van een piepjonge Tom Hanks (inmiddels bijna 70) en Robin Wright (nu bijna 60). De AI-versies van Hanks en Wright zijn niet van echt te onderscheiden. Ook bijzonder is, dat de film weliswaar niet chronologisch door de tijd springt, maar dat alles wat de kijker te zien krijgt zich here afspeelt, gefilmd van één vast camerastandpunt op een plek in New England (VS). De kijker ziet de geschiedenis van deze locatie door de eeuwen heen. Het belangrijkste verhaal op die plek is dat van Margaret, Richard en hun familie. Van de onbedoelde tienerzwangerschap tot hun latere levens. Tom Hanks speelt Richard en zegt: “Het enige wat je kunt zijn in het leven, is wie je bent op een bepaald moment, en daarna weer als het volgende moment zich aandient en je opnieuw een beslissing moet nemen.” Dat laat de film zien in het verhaal van Richard en Margaret.
De film Small Things Like These speelt zich af in een klein stadje in Ierland in de jaren 80. Bill Furlong (Cillian Murphy) is er kolenhandelaar. Een opvallend detail: hij draagt de achternaam van zijn moeder. Bill is getrouwd met Eileen (Eileen Walsh) en de liefhebbende vader van vijf dochters. Maar op zijn bezorgronde ziet Bill een huilende tiener die met geweld het katholieke Magdalena-klooster wordt binnengesleept. Bill kijkt ernaar en doet niets, maar hij moet later wel zijn vrachtwagen stilzetten om zijn gevoelens onder controle te krijgen. Deze reactie van Bill Furlong, op zijn eigen gedrag komt voort uit een groot geheim in zijn verleden dat stukje-bij-beetje wordt onthuld. Hij groeide op in een samenleving met een verstikkende, alles bedekkende katholieke moraal. Zijn jeugd is de oorzaak van zijn innerlijke strijd tussen wegkijken – en dus medeschuldig zijn - en het opnemen voor de slachtoffers van systematisch misbruik in de Magdalena-wasserij. De kolenboer wast zijn handen, maar echt schoon worden ze nooit. Dit innerlijke conflict staat centraal in het verhaal. Soms is er moed nodig voor iets eenvoudigs als het openen van een deur of het uitsteken van een hand. Iets kleins, maar in de context van deze film is niets groter.